Het huys Klingelenburg te Tuil

Huys Klingelenburg

De heer van het ”Huys” had een aantal boerderijen in het dorp als leen van de landsheer ontvangen. De heren leefden van de arbeid van de boerenbevolking. Hun huizen en directe omgeving konden daarom beter geen agrarisch productieve grond in beslag nemen. Aan de andere kant wilden de heren het doen en laten van de boeren kunnen controleren en was het bij gevaar van roofovervallen wel veilig om zo dicht mogelijk bij de onderhorigen te wonen. Zo is de locatie van een ”huis” aan de rand van een nederzetting begrijpelijk, rugdekking door ontoegankelijke komgronden of moeras en aan de voorkant bescherming door het dorp.

”in een vasten en stedigen erffcoop” wordt op de 22^e augustus voor 1600 gulden juffrouw Anna Bernie de trotse eigenaresse. Het Huys te Tuil of Klingelenburg hoort tot 1680 bij de grootgrondbezitters, maar is daarna verdwenen wat grondbezit in Tuil betreft.

In de leenregisters wordt het huis te Tuil omschreven met, Huijs te Tuijl sampt singels, boomgaarden binnen hove, heerhuijsinge en boerenwoning cum annexis met de gerede goederen ap en depententie van dien de gestoeltens en graeffkelders int coor van de kerk tot Tuijl etc.

In 1713 wordt het Huys te Tuil publiekelijk te koop aangeboden. Op drie elkaar opvolgende zondagen wordt de openbare verkoop aangekondigd. Het geheel bestaat uit het adellijke huis van Tuil met 36 morgen land bestaande uit bos, boomgaarden, bouw- en weiland belast met dijklast van 24 roeden, twee voeten en een duim.

Bron: Mededelingen van de Historische Kring West-Betuwe

Acquoy 2022 A. F. Verstegen